Jan Paweł II, Orędzie Wielkanocne 2002
1. "Venit Iesus ... et dixit eis: Pax vobis!
"Przyszedł Jezus ... i rzekł do nich: Pokój wam!(J 20, 19).
W tym dniu uroczystym rozbrzmiewa na nowo życzenie Chrystusa: Pokój wam! Pokój ludziom na całym świecie! Chrystus prawdziwie zmartwychwstał i przynosi wszystkim pokój!
Oto "dobra nowina" Wielkiej Nocy. Nastał nowy dzień, "który Pan uczynił" (Ps 118/117/, 24). Dzień, który w uwielbionym ciele Zmartwychwstałego przywraca zranionemu grzechem światu jego pierwotne piękno, promieniujące nowym blaskiem.
2. "Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy".
Po ciężkim boju Chrystus powraca jako zwycięzca i przechodzi przez scenę historii, ogłaszając Dobrą Nowinę: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem (J 11, 25), Ja jestem światłością świata (J 9, 5). Jego orędzie streszcza się w jednym zawołaniu: Pax vobis - Pokój wam!
Jego pokój jest owocem zwycięstwa nad grzechem i śmiercią, które odniósł za ogromną cenę.
3. "Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję" (J 14, 27).
Doświadczenie dziejów pokazuje, że pokój, jaki daje świat, jest często niestabilną równowagą sił, które prędzej czy później ścierają się ze sobą. Pokój, dar Chrystusa zmartwychwstałego, jest głęboki i pełny, niesie pojednanie człowieka z Bogiem, ze sobą samym i z całym stworzeniem.
Wiele religii głosi, że pokój jest darem Bożym. Takie też było doświadczenie niedawnego spotkania w Asyżu. Oby wszyscy wierzący świata zjednoczyli swoje wysiłki w dziele budowania wspólnoty ludzkiej bardziej sprawiedliwej i braterskiej; oby nieprzerwanie dokładali starań, by przekonania religijne nie były nigdy przyczyną podziałów i nienawiści, lecz zawsze i wyłącznie źródłem braterstwa, zgody i miłości.
4. Z troską i nadzieją proszę was, wspólnoty chrześcijańskie na wszystkich kontynentach, abyście dawały świadectwo, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał i byście uczyniły wszystko, aby Jego pokój przerwał złowrogi łańcuch krzywd i zabójstw, które znaczą krwią Ziemię Świętą, w tych ostatnich dniach ponownie pogrążoną w tragedii i w beznadziei.
Wydaje się, że wypowiedziano wojnę pokojowi! Wojna jednak niczego nie rozwiązuje, rozsiewa jedynie cierpienie i śmierć.
W ich obliczu nikt nie może milczeć i pozostawać bierny; żaden przywódca religijny czy polityczny. Niech oskarżeniom towarzyszą konkretne gesty solidarności, które pomogą wszystkim odnaleźć wzajemny szacunek i drogi uczciwych negocjacji.
Na tej ziemi Chrystus umarł i zmartwychwstał, i pozostawił pusty grób jako milczącego i wymownego świadka. Zadawszy w sobie śmierć wrogości, zburzył mur dzielący ludzi i pojednał wszystkich przez krzyż (por. Ef 2, 14-16), a teraz wzywa nas, swoich uczniów, abyśmy usuwali wszystko, co rodzi nienawiść i chęć odwetu.
5. Iluż członków rodziny ludzkiej cierpi wciąż z powodu biedy i przemocy! W ilu zakątkach świata słychać jeszcze wołanie człowieka, który wzywa pomocy, bo cierpi i umiera: w Afganistanie, ciężko doświadczonym w minionych miesiącach, a teraz dotkniętym katastrofalnym trzęsieniem ziemi, w tylu innych krajach świata, w których nierówności społeczne i konflikty interesów uderzają w niezliczone rzesze naszych braci i sióstr.
Mężczyźni i kobiety trzeciego tysiąclecia!
Pozwólcie, że wam powtórzę: otwórzcie serce Chrystusowi ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu, który przychodzi do was z darem pokoju! Tam gdzie przychodzi Chrystus zmartwychwstały, tam wraz z Nim przychodzi prawdziwy pokój! Niech zapanuje nade wszystko w każdym ludzkim sercu, głębokiej przepaści, którą niełatwo uczynić zamieszkałą (por. Jr 17, 9).
Niech pokój przeniknie również wzajemne stosunki pomiędzy warstwami społecznymi, ludami, językami i różnymi mentalnościami, i niech stanie się wszędzie zaczynem solidarności i miłości.
6. Ty zaś, o Panie zmartwychwstały, który zwyciężyłeś cierpienie i śmierć, daj nam Twój pokój! Wiemy, że w pełni zagości on na końcu czasów, gdy przyjdziesz w Twojej chwale. Jednak tam, gdzie Ty jesteś obecny, już teraz nastaje pokój w świecie.
Ta nasza pewność zakorzeniona jest w Tobie, Baranku ofiarowany dla naszego zbawienia, który dziś powstajesz z martwych! Wzywasz nas, abyśmy podtrzymywali w świecie płomień nadziei.
Z wiarą i radością Kościół śpiewa w tym dniu wspaniałym: "Surrexit Christus, spes mea!"
Tak, Chrystus zmartwychwstał, a wraz z Nim zmartwychwstała nasza nadzieja. Alleluja!
Watykan, 31 marca 2002 r.
