Chrześcijańskie wartości społeczne

49. Rozpoznawanie chrześcijańskich wartości społecznych

Chrześcijaństwo jest religią w której podstawowym i fundamentalnym prawej jest przykazanie miłości bliźniego do tego stopnia iż miarą odniesienia do Boga jest stosunek do człowieka. Nie można miłować Boga nie miłując człowieka (J…)
Z tego między innymi powodu większość modlitw liturgicznych sformułowana jest w liczbie mnogiej (począwszy od Ojcze nasz) gdyż do zbawienia dążymy wspólnie i w tej drodze wzajemnie za siebie jesteśmy odpowiedzialni.

"Człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami."

Paweł VI, Evangelii nuntiandi, 41.

Kilka myśli o wspólnocie:

Ilekroć masz do czynienia z kim innym, staraj się wejść w jego położenie, spojrzeć na sprawę z jego punktu widzenia. To daje zrozumienie cudzego stanowiska, wzbudza ducha tolerancji, osłabia natężenie konfliktów, zbliża ludzi…

T.Kotarbiński, Medytacje o życiu godziwym.

Nie staram się przekonać mego przeciwnika, że jest w błędzie, ale zjednoczyć się z nim w poszukiwaniu wyższej prawdy.

Lacordaire

"Człowiek nie może być sam. Jeżeli będzie sam, na pewno się wykolei, zdziwaczeje, bo za ubogi jest na to, aby sobie wystarczył. Nie ujmując nic świętym pustelnikom, wiemy, że człowiek wychodząc z życia wspólnego bez specjalnego powołania, staje się dziwakiem, bo jest bytem społecznym."

kard. S.Wyszyński, 26.03.1972

Człowiek dąży do wspólnoty, jest istotą społeczną (animal socialis)

Ważniejsza współpraca niż praca

„Dobrze, że jesteś!” – zawsze mów do innych

W aprobowaniu nie może być zgody na zło. Odpowiedzialność za siebie we wspólnocie.

Umieć się pięknie różnić.

Czy tam jest największa wspólnota gdzie się najwięcej mówi?

Cierpliwości – wspólnoty nie tworzy się w jednym dniu.

Jakich ludzi dobieram sobie za towarzyszy? (Z kim przestajesz, takim się stajesz!)

Nie trzeba szukać wspólnoty idealnej, ale trzeba kochać tych ludzi, których Chrystus postawił koło mnie.

Apostołowie byli tak różni, że nigdy by razem ze sobą nie współpracowali gdyby ich Chrystus nie pociągnął.

Zazdrość – grzech bluźnierstwa Bogu, który jest dawcą wszelkiego dobra.

Wzajemne upominanie się jest nakazem Pana. Czy stać mnie na przebaczenie?

We wspólnocie musi panować duch zaufania. Kochać brata to wierzyć mu, pokładać w nim nadzieję.

Ludzie, którzy spotkali na swej drodze Chrystusa całkowicie się zmienili, wbrew podejrzeniom innych, stali się inni, bo spotkali Kogoś, Kto ich pokochał i im zaufał.

Wspólnota w której żyję jest darem Pana. Więcej nas łączy niż dzieli.

Aby nie być sługą z ewangelicznej przypowieści któremu Pan bardzo wiele darował a on nie darował bratu.

Wspólnota jest miejscem gdzie wyzwalamy się z własnego egoizmu.

Obowiązek zaangażowania się człowieka w życie społeczne, a także w tworzenie dóbr kultury nie wynika z jego przekonań religijnych. W przypadku chrześcijan jednakże można mówić o odpowiedzialności włączenia się w tworzenie lepszego świata. U podstaw tego obowiązku leży prawda o tym, iż Chrystus umarł i zmartwychwstał za każdego człowieka i za cały świat.