Prześladowania chrześcijan
Solidarność z Kościołem Prześladowanym
Ten temat nie został jeszcze opracowany lub…
jest czasowo niedostępny
— przepraszamy, prosimy o cierpliwość oraz… liczymy na pomoc :)
Kościół Apostolski
Nerona (37-68)
Cesarz Dioklecjan (284-305)
Ostatni akt prześladowań w tej epoce nastąpił za cesarza Dioklecjana, który próbując uratować upadające imperium rzymskie poprzez kult władzy cesarskiej połączył motywy polityczne z filozoficznymi. Wykorzystał mianowicie niechęć do chrześcijan neoplatońskiej szkoły filozoficznej sprzymierzonej z pogańskimi kapłanami.
Edyktem z 299 nakazano wszystkim żołnierzom i urzędnikom złożyć bóstwom ofiarę pod groźbą usunięcia z stanowisk. Odmowa złożenia ofiary pociągać miała za sobą utratę przywilejów stanowych albo obrócenie w niewolnictwo; wszystkich chrześcijan uznano za niezdolnych do spełnienia aktów prawnych. Edykt z 303 nakazał zniszczenie świątyń chrześcijańskich, konfiskatę i spalenie ksiąg świętych; surowo zabraniał też gromadzenia się chrześcijan. Początkowo nie przewidywano karania śmiercią, ale od 304, kiedy nakazano wszystkim chrześcijanom złożenie ofiar pogańskich, wielu chrześcijan wystąpiło aktywnie przeciw władzy ponosząc męczeńską śmierć.
Edykt Dioklecjana spotkał się z różnym przyjęciem wśród pozostałych tetrarchów. O ile Maksymian skrupulatnie wypełniał jego połstanowienia, Konstancjusz I Chlorus ograniczył się tylko do zamknięcia kilku kościołów.
por. Wikipedia
…