św. Maron

9 lutego – wspomnienie dowolne

Maron (zm. 410) – mnich syryjski; czczony jako święty przez Kościół katolicki i Kościół prawosławny, organizator życia duchowo-klasztornego w Libanie od V wieku. Od jego imienia nazwę wziął Kościół maronicki. Maron był znany ze swojej pracy misyjnej, przypisywanych mu uzdrowień i cudów oraz ascezy. Brak dokładnych informacji i szczegółów na temat jego życia. Urodził się w połowie IV wieku w Syrii, został pustelnikiem eremitą w górach w regionie Taurus Cirrus, w pobliżu Antiochii. Jego ascetyczny tryb życia i cuda, które zostały mu przypisane przyciągnęły do niego wielu zwolenników i przyniosły mu sławę w całym cesarstwie. W około 405 roku Jan Chryzostom wysłał mu list, wyrażając swój szacunek i oddanie, z prośbą o modlitwę za niego.

Modlitwa

....

9.02 przypada także wspomnienie: bł. Anny Katarzyny Emmerich.

Kościół maronicki

Maron jest uważany za duchowego ojca zgromadzenia zakonnego, które dało podstawy do powstania Kościoła maronickiego. Maron spędził większość swego życia na syryjskich górach. Prawdopodobnie miejscem jego zamieszkania było Kefar-Nabo, i znajdowało się na górze Ol-Yambos, dlatego syryjskie terytorium blisko góry jest uważane za kolebkę zgromadzenia maronitów. Kongregacja maronicka rozprzestrzeniła się w Libanie, kiedy pierwszy uczeń Marona Cirrus zdał sobie sprawę, że niewielu ludzi w Libanie praktykuje chrześcijaństwo i użył postać Marona jako autorytetu moralnego w celu konwertowania na chrześcijaństwo. Wyznawcy Kościoła maronickiego pozostali wierni nauczaniu Kościoła katolickiego, Kościół maronicki ma status kościoła sui iuris (autonomicznego) w ramach Kościoła katolickiego.