Drukuj
Kategoria: Niedziele i święta ruchome

Ikona Roku Wiary

Jezus Chrystus, Król Wszechświata

Ostatnia (34.) niedziela roku liturgicznego

26 listopada 2023 roku – uroczystość

Uroczystość wprowadził w 1925 roku papież Pius XI. Był to czas po zakończeniu I wojny światowej, wydarzeniach w Rosji oraz kryzysie ekonomicznym na Zachodzie. Ogłoszenie święta wypadło również w 1600. rocznicę zakończenia Soboru nicejskiego (325r.) na którym to określono, iż Jezus jest "współistotny" Ojcu. 
Po Mszy św. – przed Najświętszym Sakramentem – akt poświęcenia rodziny ludzkiej Najświętszemu Sercu Jezusa.

"Ojcze nasz, który jesteś w niebie… przyjdź królestwo Twoje…"


Modlitwy mszalne

Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty postanowiłeś wszystko poddać umiłowanemu Synowi Twojemu, Królowi Wszechświata, † spraw, aby całe stworzenie, wyswobodzone z niewoli grzechu, * Tobie służyło i bez końca Ciebie chwaliło. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, składamy Tobie Ofiarę pojednania † i pokornie Cię błagamy, * aby Twój Syn udzielił wszystkim narodom darów jedności i pokoju. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

Prefacja o Jezusie Chrystusie, Królu Wszechświata

[49] Chrystus, wiekuisty Kapłan i Król Wszechświata

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.
Ty namaściłeś olejem wesela Jednorodzonego Syna Twojego, * naszego Pana Jezusa Chrystusa, * na wiekuistego Kapłana i Króla Wszechświata, * aby dopełnił tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego * ofiarując siebie samego na ołtarzu krzyża, * jako niepokalaną ofiarę pojednania: * i aby poddawszy swej władzy wszystkie stworzenia, * przekazał nieskończonemu majestatowi Twojemu * wieczne i powszechne Królestwo: * królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, * królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty, Święty, Święty…

Modlitwa po Komunii

Wszechmogący Boże, Ty nas posiliłeś Chlebem dającym życie wieczne; † spraw, abyśmy z radością byli posłuszni Chrystusowi, Królowi Wszechświata, * i mogli z Nim żyć bez końca w Królestwie niebieskim. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.


Czytania Liturgii słowa, rok A

26.11.2023

I czytanie * Ez 34, 11-12. 15-17

Chrystus zna swoje owce

To mówi Pan Bóg: "Oto ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. (…)

Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko, mówi Pan Bóg. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie".
Do was zaś, owce moje, to mówi Pan Bóg: "Oto Ja osądzę poszczególne owce, barany i kozły".

Psalm responsoryjny * Ps 23(22), 1-3. 5-6

Po wieczne czasy zamieszkam u Pana

Pan jest moim pasterzem, *
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć *
na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.

Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
obficie napełniasz mój kielich.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni mego życia.
I zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.

II czytanie * 1 Kor 15, 20-26. 28

Królestwo Boże

Bracia: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. (…)

A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.

Aklamacja przed Ewangelią * por. Mk 11, 10

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

Sąd ostateczny

Ewangelia * Mt 25, 31-46

Chrystus będzie nas sądził z uczynków miłości

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie, pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jedne od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.

Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: «Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie».

Wówczas zapytają sprawiedliwi: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?» A Król im odpowie: «Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili».

Wtedy odezwie się do tych po lewej stronie: «Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie».

Wówczas zapytają i ci: «Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?» Wtedy im odpowie: «Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili». I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego".

Chrystus, Król królów i Pan panów, nie będzie nas osądzał według naszych wyobrażeń, na miarę ludzkiej oceny. Wszechwładca oszczędza wszystko, bo całe stworzenie należy do Niego (por. Mdr 11, 26). Jego wszechmoc zaś sprawia, że ma On litość nad wszystkim i sądzi łagodnie (por. Mdr 11,23. 12,18). Jako dobry Pasterz opatruje ranne owce, odszukuje zagubione, umacnia chore, ochrania zdrowe. Tylko On, który zna nas dogłębnie, może być naszym Panem i Sędzią. Sam będąc Miłosierdziem, będzie nas sądził z czynów miłosierdzia.

Reet Otsason, Oremus, 11/1999, s. 96.


Czytania Liturgii słowa, rok B

21.11.2021

I czytanie * Dn 7, 13-14

Królestwo Syna Człowieczego

Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Psalm responsoryjny * Ps 93, 1. 2. 5

Pan Bóg króluje, pełen majestatu

Pan króluje, oblókł się w majestat, *
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził, *
że się nie zachwieje.

Twój tron niewzruszony na wieki, *
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, †
Twojemu domowi przystoi świętość *
po wszystkie dni, o Panie.

II czytanie * Ap 1, 5-8

Chrystus jest władcą królów ziemi

Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi. Tym, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem - kapłanami Bogu i Ojcu swojemu, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen. Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen. Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący.

Aklamacja przed Ewangelią * Mk 11, 10

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

J.Malczewski, Chrystus przed Piłatem

Ewangelia * J 18, 33b-37

Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata

Piłat powiedział do Jezusa: "Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?"
Jezus odpowiedział: "Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?"
Piłat odparł: "Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?"
Odpowiedział Jezus: "Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd".
Piłat zatem powiedział do Niego: "A więc jesteś królem?"
Odpowiedział Jezus: "Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu".


Czytania Liturgii słowa, rok C

20.11.2022

I czytanie * 2 Sm 5, 1-3

Namaszczenie Dawida na króla

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: "Oto my kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty wyprawiałeś się i powracałeś na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela". Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Psalm responsoryjny * Ps 122, 1-2. 4-5

Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
"Pójdziemy do domu Pana".
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.

II czytanie * Kol 1, 12-20

Bóg przeniósł nas do królestwa swojego Syna

Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.

I On jest Głową Ciała, to jest Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, by w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego i dla Niego znów pojednać wszystko ze sobą: i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez Krew Jego Krzyża.

Aklamacja przed Ewangelią * por. Mk 11, 10

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

INRI

Ewangelia * Łk 23, 35-43

Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: "Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym". Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: "Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie". Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: "To jest król żydowski".
Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: "Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas". Lecz drugi, karcąc go, rzekł: "Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił". I dodał: "Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa".
Jezus mu odpowiedział: "Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju".

Jezus – Król na krzyżu – odniósł największe zwycięstwo w pokorze, uniżeniu, ogołoceniu. Jest czułym, troskliwym Pasterzem, który wiedzie nas "po właściwych ścieżkach". Kiedyś będzie nas sądził z miłości: z tego, czy w potrzebującym człowieku zauważyliśmy cierpiącego Boga, czy przechodząc koło niego obojętnie, nie odepchnęliśmy Go... Dzisiaj Jezus pokazuje nam, czym jest miłość, i czym sprawowanie władzy. Miłość jest jedna. Nie możemy miłować Boga, a pomijać człowieka. Pan przynagla nas dziś mocno, abyśmy modlili się o tę wrażliwość.

Anna Foltańska, Oremus, 11/1996, s. 104.

Bolesny obraz konania Jezusa na krzyżu, pogłębiony przez nienawiść i urąganie, nie ma w sobie nic z królewskiego majestatu. A jednak On jest Królem, gdyż panuje nad otaczającą Go zewsząd nienawiścią. Jest Królem miłości, gdyż umiera z miłości, czego nikt do tej pory nie uczynił. Przez swoją mękę, poniżenie i śmierć przyznaje się do wszystkich sponiewieranych, odrzuconych, pogardzanych. Ale nie każdy przyjmuje cierpienie jak Jezus. Czy ja przyznaję się do Jego królestwa? Czy my, zgromadzeni na tej Eucharystii, możemy o sobie powiedzieć: "Oto my kości twoje i ciało"?

J.Szcześniak, Oremus, 11/1998, s. 97.


Uroczystość tę wprowadził do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas (11.12.1925) na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia "…po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego."
Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia - wszechświata. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione. Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą zostawił nam sam Chrystus, wołamy z nadzieją: Przyjdź królestwo Twoje!
Chociaż Chrystus nigdy nie nosił korony królewskiej, nie trzymał w ręku berła i nie zasiadał na tronie królewskim, tytuł Króla najzupełniej Mu się należy i to w zakresie, jakim nie dysponował żaden władca świata.

www.bosko.pl

Orygenes, O modlitwie – "Przyjdź królestwo Twoje"

Jeśli według słów Pana i Zbawiciela naszego "królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie i nie powiedzą: oto tu jest albo tam; ale królestwo Boże jest w nas, bo bliskie jest słowo, na naszych ustach i w naszym sercu", to niewątpliwie ten, kto się modli o jego przyjście, prosi tym samym, aby królestwo, które jest w nim, rozwijało się, owocowało i dopełniało. Bóg bowiem króluje w każdym spośród świętych i każdy z nich posłuszny jest duchowym przykazaniom Boga. W takim człowieku Bóg mieszka jakby w mieście dobrze uporządkowanym. Ojciec jest w nim obecny, a wraz z Ojcem króluje w duszy doskonałej Chrystus, zgodnie ze słowami: "Do niego przyjdziemy i mieszkanie u niego uczynimy".
To zaś królestwo Boże, które jest w nas, w miarę naszego ustawicznego postępu osiągnie doskonałość, gdy się wypełnią słowa Apostoła, że Chrystus, pokonawszy wszystkich swoich nieprzyjaciół, przekaże "królowanie Bogu i Ojcu, aby Bóg był wszystkim we wszystkich". Dlatego modląc się nieustannie z przebóstwionym dzięki Słowu sercem, mówmy do Ojca naszego, który jest w niebie: "Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje".
Co zaś dotyczy samego królestwa Bożego, należy pamiętać, że jak "sprawiedliwość nie ma nic wspólnego z niesprawiedliwością" ani też jak "nic wspólnego nie ma światło z ciemnością", ani wreszcie jak nie ma "wspólnoty Chrystusa z Belialem", tak też królestwo Boże jest nie do pogodzenia z królestwem grzechu.
Jeśli zatem chcemy, aby Bóg w nas królował, "niechaj grzech nie króluje w naszym śmiertelnym ciele", ale raczej zadajmy śmierć "temu, co jest przyziemne w naszych członkach", by wydać owoce Ducha. Wtedy Pan przechadzać się będzie w nas, jakby w duchowym raju, królując nad nami wraz ze swym Chrystusem. On to zasiądzie w nas po prawicy mocy duchowej, której pragniemy dostąpić; On pozostanie, dopóki wszyscy Jego nieprzyjaciele w nas nie staną się "podnóżkiem Jego stóp", dopóki nie usunie spośród nas wszelkich Władz, Panowań i Zwierzchności.
Wszystko to dokonać się może w każdym z nas, a w końcu "jako ostatni wróg" ma być pokonana śmierć, aby i w nas rzekł Chrystus: "Gdzie jest, o śmierci, twój oścień, gdzie twe zwycięstwo, otchłani?" Odtąd to, co zniszczalne w nas, przyodzieje się w świętość i "niezniszczalność", i to, co "śmiertelne", po usunięciu śmierci przyodzieje się w "nieśmiertelność" Ojca. W ten sposób Bóg będzie królował nad nami, my zaś będziemy się radować dobrodziejstwami odrodzenia i zmartwychwstania.

LG IV, 452-454.

Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj, w ostatnią niedzielę roku liturgicznego, obchodzimy uroczystość Chrystusa Króla wszechświata. Od samego zwiastowania Jego narodzin, jednorodzony Syn Ojca, zrodzony z Maryi Dziewicy, nazywany jest "królem" w sensie mesjanistycznym, to znaczy jako dziedzic tronu Dawidowego, zgodnie z obietnicami proroków, dla królestwa, które nie będzie mieć końca (por. Łk 1, 32-33). Królewskość Chrystusa była całkowicie ukryta przez trzydzieści lat, spędzonych na zwykłym życiu w Nazarecie. Potem, podczas działalności publicznej, Jezus zapoczątkował nowe Królestwo, które "nie jest z tego świata" (J 18, 36), pod koniec zaś wypełnił je do końca przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Gdy jako zmartwychwstały ukazał się Apostołom, powiedział: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi" (Mt 28,18): władza ta wypływa z miłości, którą Bóg okazał w pełni ofiary swego Syna. Królestwo Chrystusa jest darem ofiarowanym ludziom wszystkich czasów, aby każdy, kto uwierzy w Słowo wcielone, "nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3, 16). Dlatego właśnie w ostatniej księdze Biblii - Apokalipsie powiada On: "Jam Alfa i Omega (...), Początek i Koniec" (Ap 22,13).
"Chrystus Alfą i Omegą", tak zatytułowany jest rozdział, który zamyka pierwszą część konstytucji duszpasterskiej "Gaudium et spes" Soboru Watykańskiego II, zatwierdzonej 40 lat temu. Na tej pięknej karcie, podejmującej niektóre słowa Sługi Bożego Papieża Pawła VI, czytamy: "Pan jest celem ludzkich dziejów, punktem, do którego zwracają się pragnienia historii oraz cywilizacji, ośrodkiem rodzaju ludzkiego, weselem wszystkich serc i pełnią ich pożądań". I dalej: "Ożywieni i zjednoczeni w Jego Duchu pielgrzymujemy ku wypełnieniu się historii ludzkiej, które odpowiada w pełni planowi Jego miłości: "odnowić wszystko w Chrystusie, to, co jest na niebie, i to, co jest na ziemi" (Ef 1,10)" (GS, n. 45). W świetle centralnego miejsca Chrystusa, "Gaudium et spes" odczytuje kondycję współczesnego człowieka, jego powołanie i godność, jak również środowiska jego życia: rodzinę, kulturę, gospodarkę, politykę, wspólnotę międzynarodową. Oto misja Kościoła wczoraj, dzisiaj i na wieki: głosić Chrystusa i dawać o Nim świadectwo, aby człowiek, każdy człowiek mógł w pełni zrealizować swoje powołanie.
Niech Maryja Panna, którą Bóg w szczególny sposób związał z królewskością Jej Syna, wyjedna nam, byśmy przyjęli Go jako Pana naszego życia, aby wiernie współpracować na rzecz nadejścia Jego Królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju.
Następnie Ojciec Święty pozdrowił w kilku językach pielgrzymów z różnych stron świata. Po hiszpańsku wyraził swą duchową łączność z biskupami, księżmi i wiernymi, zgromadzonymi w meksykańskiej Guadalajarze na beatyfikacji 13 męczenników z czasów prześladowań religijnych w Meksyku. "W tę uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, którego przywoływali w ostatnich chwilach swego życia, są oni dla nas trwałym przykładem i bodźcem, aby dawać spójne świadectwo własnej wiary w dzisiejszym społeczeństwie" - podkreślił Papież.
Po włosku wyraził wdzięczność i uznanie w imieniu całego Kościoła osobom życia kontemplacyjnego z okazji przypadającego jutro liturgicznego wspomnienia Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w świątyni. Obchodzony jest wówczas Dzień "Pro Orantibus", czyli modlitw za modlących się, tzn. za tych, którzy poświęcają swe życie na modlitwę za klauzurą, "ofiarowując wymowne świadectwo pierwszeństwa Boga i Jego Królestwa" - przypomniał Benedykt XVI.
Po polsku Ojciec Święty powiedział: "Pozdrawiam serdecznie obecnych tu Polaków. Dzisiaj Uroczystość Chrystusa Króla. Modlimy się: "Przyjdź Królestwo Twoje" Niech Chrystus króluje w waszych sercach, w waszych rodzinach, w waszej Ojczyźnie. Niech wam błogosławi".

Modlitwą Anioł Pański, 20.11.2005.

Boję się Twojej miłości

Nie boję się dętej orkiestry przy końcu świata
biblijnego tupania
boję się Twojej miłości
że kochasz zupełnie inaczej
tak bliski i inny
jak mrówka przed niedźwiedziem
krzyże ustawiasz jak żołnierzy na wysokich
nie patrzysz moimi oczyma
może widzisz jak pszczoła
dla której białe lilie są zielononiebieskie
pytającego omijasz jak jeża na spacerze
głosisz że czystość jest oddaniem siebie
ludzi do ludzi zbliżasz
i stale uczysz odchodzić
mówisz zbyt często do żywych
umarli to wytłumaczą

boję się Twojej miłości
tej najprawdziwszej i innej

ks. Jan Twardowski

Król

Czytamy o Chrystusie Królu, który zasiądzie na swym tronie chwały w otoczeniu aniołów, a przecież w czasie sądu okaże się, że przychodził do nas jako nasz bliźni - głodny, spragniony, bezdomny, obdarty, prześladowany. Trzeba ze wzruszeniem rozpoznać niewidzialnego Króla - w biedaku oczekującym od nas miłości.
Ile jest cichych uroczystości Chrystusa Króla bez wspaniałych procesji. Każde zwycięstwo nad własną słabością, każde nawrócenie - to dyskretne święto tego Króla.

ks. Jan Twardowski, Wszędy pełno Ciebie, s. 79.

Ojcze nasz

"Święć się Imię, przyjdź królestwo Twoje…"
Módlmy się, aby Kościół był obrazem królestwa Bożego.

Katecheza II/17Chrystus Królem wszechświata »