Siedem sakramentów Kościoła

Czym są dla chrześcijanina sakramenty?

Sakrament to widzialny i skuteczny znak łaski Bożej.

Łaska (łac. gratia = wdzięk, piękno) to pomoc Boga – szanująca wolność człowieka – w czynieniu dobra.
Łaska działa jak piękno, czyli nie przez przymus zewnętrzny, ale "od środka" (zob. II/24 »)

Celem działania Boga w sakramentach jest doskonalenie indywidualnego człowieka, a przez to całego Kościoła. Sakramenty mają więc wymiar społeczny, czyli zawsze są "dla kogoś".
Każdy z sakramentów związany jest ze szczególnym momentem w życiu człowieka – np. urodziny, dojrzałość, założenie rodziny, cierpienie, powołanie…

Katechizm Kościoła Katolickiego * KKK 1131-1666 »

1129 Kościół naucza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia (por. Sobór Trydencki: DS 1604.). "Łaska sakramentalna" jest łaską Ducha Świętego, udzieloną przez Chrystusa i właściwą każdemu sakramentowi. Duch uzdrawia i przemienia tych, którzy przyjmują sakrament, upodabniając ich do Syna Bożego. Owocem życia sakramentalnego jest to, że Duch przybrania za synów przebóstwia (por. 2P 1,4.) wiernych, w żywy sposób jednocząc ich z jedynym Synem, Zbawicielem.

1131 Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Przez te znaki jest nam udzielane życie Boże. Obrzędy widzialne, w których celebruje się sakramenty, oznaczają i urzeczywistniają łaski właściwe każdemu sakramentowi. Przynoszą one owoce w tych, którzy je przyjmują z odpowiednią dyspozycją.

Podział sakramentów:

1. inicjacji (wtajemniczenia) – chrzest, bierzmowanie, Eucharystia
2. uzdrowienia – pojednanie, namaszczenie chorych
3. wspólnoty – małżeństwo, kapłaństwo

Prasakrament

Wszystkie sakramenty są spotkaniem z Chrystusem, który sam jest prasakramentem. [YC 193]

Kościół – powszechny sakrament zbawienia * KKK 774-780

775 "Kościół jest w Chrystusie jakby sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 1.). Bycie sakramentem wewnętrznego zjednoczenia ludzi z Bogiem jest pierwszym celem Kościoła. Ponieważ komunia między ludźmi opiera się na zjednoczeniu z Bogiem, Kościół jest także sakramentem jedności rodzaju ludzkiego. Taka jedność jest już w nim zapoczątkowana, ponieważ gromadzi on ludzi "z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków" (Ap 7,9); Kościół jest równocześnie "znakiem i narzędziem" pełnej realizacji tej jedności, która musi się jeszcze wypełnić.

780 Kościół jest na tym świecie sakramentem zbawienia, znakiem i narzędziem jedności Boga i ludzi.

Sobór Watykański II

"Chrystusa… ustanowił Ciało swoje, którym jest Kościół, jako powszechny sakrament zbawienia." (48)

Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium (KK), nr 1, 9, 48. Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium (KL), nr 5

Szafarz sakramentu

– osoba udzielająca sakramentu.

Obrzędy liturgiczne i katechezy związane z poszczególnymi sakramentami »

Sakramentalia [YC 272-278]

Sakramentalia to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia głównego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia. (zob. KKK 1667)

Sakramentalia do przede wszystkim: błogosławieństwa, poświęcenia, egzorcyzmy. (zob. KKK 1671n)

Ludzkie i Boże spojrzenie

"Jeśli tylko pomyślimy, czego może dokonać w naszym życiu jedno ludzkie spojrzenie, jeden uśmiech, jak sprawia on, że zdajemy się przemieniać w jednej chwili w zupełnie innych ludzi, zdolnych mocą miłości objawionej tym małym gestem do rozpoczęcia nowego życia, posiadających siły, których przedtem nie mieliśmy, to czyż bylibyśmy niezdolni pojąć, jak może zmienić nasze życie jeden uśmiech Jezusa-człowieka, uśmiech Boga, spojrzenie Boga-Człowieka skierowane ku nam? A tym właśnie są sakramenty: wyrazem miłości Boga-Człowieka z jej wszystkimi konsekwencjami."

E.Schillebeeckx, Chrystus sakramentem spotkania Bogiem, Kraków 1966, s.103-109.

Mamy wiele różnych znaków: drogowe, interpunkcyjne, znaki zmęczenia…
Co jest ważniejsze: czyny czy słowa? Wyznanie czy znaki potwierdzające?
Gdyby działanie Boga było widzialne, cudowne, oczywiste to czy przez to, nie ograniczałoby ono naszej wolności?!