Słowo "katecheza" pierwotnie znaczyło "wołać z góry" (ex alto), również "wywoływać echo".
2 czerwca – wspomnienie dowolne
Marcelin i Piotr ponieśli śmierć męczeńską w czasie prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana (284-305), o czym świadczy papież Damazy. Według tradycji ich ciała zostały wrzucone do grobu, który sami musieli wykopać. Z niego wydobyła je św. Łucja i ponownie pochowała z należytą czcią. Nad ich grobem przy via Labicana wzniesiono bazylikę.
2 czerwca – wspomnienie dowolne
W diecezji: krakowskiej, sandomierskiej i kaliskiej.
Bł. Sadok, przeor klasztoru dominikańskiego w Sandomierzu, razem z 48 braćmi poniósł śmierć męczeńską z rąk Tatarów 2 czerwca 1260 roku. Według legendy wieść o czekającej ich śmierci przeczytali w "Martyrologium" w przeddzień męczeństwa, a podczas rzezi śpiewali Salve Regina.
3 czerwca – wspomnienie obowiązkowe
Karol Lwanga urodził się w 1860 lub 1865 w Bulimu w Ugandzie. Był wodzem plemienia Nagweya oraz przełożonym paziów króla Mwangi II (1866-1903). W latach 1885-1887 w Ugandzie wielu chrześcijan poniosło śmierć męczeńską na rozkaz Mwangi. Wśród umęczonych szczególną stałością w wierze odznaczyli się Karol Lwanga i jego 21 Towarzyszy. Wielu z nich niedawno przyjęło chrzest. Czterech z nich ochrzcił Karol Lwanga w więzieniu. Najmłodszy z tej grupy, Kizito, miał 13 lat. 3 czerwca 1886 roku w Namugongo zginął Karol Lwanga i jego Towarzysze. W miejscu ich męczeńskiej śmierci wznosi się Narodowe Sanktuarium.
Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
4 czerwca 2023 rok
Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK 261)
Tajemnica Trójcy Świętej stanowi centrum tajemnicy wiary i życia chrześcijańskiego. Tylko sam Bóg, objawiając się, może nam pozwolić poznać się jako Ojciec, Syn i Duch Święty.
4 czerwca – wspomnienie dowolne
Michał Giedroyć urodził się ok. 1420 roku na Litwie w rodzinie kniaziów litewskich, niedaleko Wilna. Od dzieciństwa odznaczał się głębokim życiem duchowym, lecz dotknięty kalectwem powstrzymywał się od wstąpienia do klasztoru, nie chcąc być ciężarem dla wspólnoty. Pozostając w świecie oddawał się modlitwie i pracy, a proszony o rady z pokorą dzielił się mądrością już wtedy uznawaną za Boże natchnienia.
W dojrzałym już wieku został przyjęty do zakonu Kanoników Regularnych od Pokuty w Bystrzycy na Litwie i wkrótce na własną prośbę został przeniesiony do głównego klasztoru tego zakonu przy kościele św. Marka w Krakowie. Mimo że był chromy, gorliwie pełnił posługę zakrystiana aż do śmierci 4 maja 1485 roku. Zasłynął skuteczną modlitwą, dobrocią i mądrością, a wielu za jego wstawiennictwem doznawało licznych i nadzwyczajnych łask. Relikwie błogosławionego znajdują się w kościele św. Marka w Krakowie.
