W mocy Ducha Świętego – sakrament dojrzałości
Katecheza (I/5): Doskonalenie własnego świadectwa wiary
"Sakrament bierzmowania jest nazywany sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Zakłada on bowiem i umacnia dojrzałość jednak jej nie powoduje. Przyjmując go potwierdzamy swą wiarę i przynależność do Kościoła. O tym informuje nas łacińska nazwa bierzmowania confirmatio baptismo. "Confirmatio" oznacza "potwierdzenie, umocnienie, wzmocnienie, ugruntowanie, utrwalenie, pokrzepienie, dodanie odwagi".
Podstawy biblijne:
Opisane w Starym Testamencie powołania prorockie były chwilami, w których Bóg wzywał człowieka do odpowiedzialności za wiarę i czystość sumienia. Prorok był wysyłany do innych ludzi z misją społeczna i religijną. W tym celu otrzymywał specjalne umocnienie Ducha Świętego. Duch przemawia przez proroków i daje im moc do dawania świadectwa, do wcielania wielkich wartości w życie.
Z opisu Zesłania Ducha Świętego, które odnajdujemy w Nowym Testamencie, możemy się dowiedzieć, że Duch Święty umacnia słabych i wylęknionych, pełnych obaw apostołów zgromadzonych w wieczerniku. Dodaje im odwagi. Otrzymawszy Ducha Piotr zaczyna przemawiać z mocą. Jego słowa zaś maja moc przemieniania ludzkich serc. Ten prosty rybak z Galilei umiejętnie broni swej wiary przed Sanhedrynem. Przestaje się obawiać cierpienia. Potrafi je podjąć w imię Ewangelii, którą głosi. Są to owoce Ducha Świętego, którego otrzymali w dniu Pięćdziesiątnicy, a którego obiecał im Chrystus.
Znak sakramentu bierzmowania
to nałożenie rąk i namaszczenie krzyżmem (olej poświęcony przez biskupa w Wielki Czwartek używany przy niektórych sakramentach). [YC 203]
Poprzez sakrament bierzmowania:
- Otrzymujemy Ducha Świętego i Jego dary.
- Ściślej wiążemy się z Chrystusem i Kościołem, do którego zostaliśmy włączeni przez chrzest.
- Stajemy się jeszcze bardziej odpowiedzialni za misje Kościoła w świecie i zobowiązani do przekształcania świata.
- Otrzymujemy łaskę potrzebną do dawania świadectwa o Chrystusie, obrony wiary i jej szerzenia.
Duch Święty pomnaża w nas liczne (biblijne znaczenie liczby "7"!) dary pomagające nam na różne sposoby w dawaniu świadectwa. Jest ich wiele. Najczęściej wymienia się siedem darów zaczerpniętych z księgi Izajasza
"I spocznie na Nim (= Mesjaszu) Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej…" (Iz 11,2)
- dar mądrości, który pozwala nam odróżnić dobro od zła, odkryć bogactwo dobra i potęgę zła;
- dar rozumu, który pozwala nam zrozumieć prawdy objawione;
- dar rady, uzdalniający nas do przyjęcia rady od innych ludzi;
- dar umiejętności, który umożliwia nam podejście z wielkimi wartościami do człowieka;
- dar pobożności doskonalący naszą modlitwę;
- dar męstwa, który pomaga pokonać lęk w walce ze złem;
- dar bojaźni Bożej wspomaga nas, byśmy lękali się zawieść Boga grzesząc;
Dary Ducha wspomagają nas w dawaniu świadectwa poprzez:
- Wyznanie wiary
- Obrona wiary
- Dawanie świadectwa życia
"Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela…" Sakrament bierzmowania udziela szczególnej łaski potrzebnej do dawania świadectwa wierze w Chrystusa Zmartwychwstałego. Świadectwo to ma służyć przekształcaniu świata. Sakrament dojrzałości udoskonala więź nawiązaną między Bogiem i człowiekiem na chrzcie świętym, pomnaża w nas dary Ducha, ściślej jednoczy nas z Chrystusem i Kościołem, czyni nas odpowiedzialnymi za jego misję i rozwój.
Sakrament bierzmowania * YC 203-207
Katechizm Kościoła Katolickiego * KKK 1315-1321. 1285-1321
1316 Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny.
1317 Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu.
1318 Na Wschodzie sakramentu bierzmowania udziela się bezpośrednio po chrzcie, a po nim następuje uczestnictwo w Eucharystii. Ta tradycja uwypukla jedność trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. W Kościele łacińskim udziela się bierzmowania po osiągnięciu "wieku używania rozumu". Jego udzielanie jest zazwyczaj zarezerwowane dla biskupa, aby wskazać w ten sposób, że bierzmowanie umacnia więź z Kościołem.
1319 Kandydat do bierzmowania, który osiągnął wiek używania rozumu, powinien złożyć wyznanie wiary, być w stanie łaski i mieć intencję przyjęcia tego sakramentu. Powinien też być przygotowany do podjęcia zadania ucznia i świadka Chrystusa we wspólnocie Kościoła oraz w sprawach doczesnych.
1320 Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego (na Wschodzie także innych części ciała) wraz z włożeniem ręki szafarza i słowami: "Accipe signaculum doni Spiritus Sancti" - "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego" w obrządku rzymskim, a w obrządku bizantyjskim: "Pieczęć daru Ducha Świętego".
1321 Jeśli bierzmowanie nie jest celebrowane razem z sakramentem chrztu, jego więź z chrztem zostaje wyrażona między innymi przez odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Celebracja bierzmowania podczas Eucharystii sprzyja podkreśleniu jedności sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.