Mądrość stwarzająca
Katecheza (II/5): Dostrzeganie mądrości stwarzającej
Filozofia (gr. φιλοσοφία, philosophía) = umiłowanie mądrości, nauka.
Pismo Święte źródło mądrości upatruje w Bogu (Prz 8,22-36):
Mądrość ma w Biblii rysy osobowe. Przypisuje jej się zamieszkiwanie w niebie przy tronie Boga. Utożsamia się ją z Bożą Opatrznością, która czuwa nad historią i troszczy się o każdego człowieka. Mądrość ta bierze udział w stwarzaniu świata. Czyni to aktem wolnym i rozumnym. Stwarza świat z niczego (łac. "ex nihilo").
Konsekwencją stworzenia świata przez Mądrość jest to iż:
- Świat ma swój cel;
- Świat jest uporządkowany logicznie;
- Człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boga ma udział w Jego Mądrości;
- Człowiek może poznawać Stwórcę ze stworzeń (np. Mdr 13);
- Przez stworzenie człowiek może rozpoznawać, co Bóg do niego mówi;
- Człowiek ma współudział w przekształcaniu świata;
- Człowiek wierzący jest zobowiązany do poszukiwania mądrości.
Dlaczego Najwyższa Mądrość stwarza świat?
Bóg stworzył świat dobrowolnie. Świat nie powstał z konieczności, bo nie jest Bogu potrzebny. Bóg nie udoskonala się przez jego stworzenie. Bóg stworzył świat sam. Nie istniała poza Nim przyczyna sprawcza lub narzędziowa, poprzez którą dokonał aktu stworzenia. Bóg nieustannie podtrzymuje świat w stworzeniu, zachowuje go w bycie. Przymiotami aktu stworzenia są więc:
- dobrowolność
- niekonieczność
- zachowanie w bycie
Katechizm Kościoła Katolickiego