Pange, lingua, gloriosi

corporis mysterium,

sanguinisque pretiosi,

quem in mundi pretium

fructus ventris generosi

rex effudit gentium.

Nobis datus, nobis natus

ex intacta Virgine,

et in mundo conversatus,

sparso verbi semine,

sui moras incolatus

miro clausit ordine.

In supremae nocte coenae

recumbens cum fratribus,

observata lege plene

cibis in legalibus,

cibum turbae duodenae

se dat suis manibus.

Verbum caro panem verum

verbo carnem efficit,

fitque sanguis Christi merum;

et si sensus deficit,

ad firmandum cor sincerum

sola fides sufficit.

Tantum ergo sacramentum

veneremur cernui,

et antiquum documentum

novo cedat ritui,

praestet fides supplementum

sensuum defectui.

Genitori Genitoque,

laus et iubilatio,

salus, honor, virtus quoque

sit et benedictio.

Procedenti ab utroque

compar sit laudatio.

Sław języku tajemnicę

Ciała i najdroższej Krwi,

którą jako Łask Krynicę

wylał w czasie ziemskich dni,

Ten, co Matkę miał Dziewicę,

Król narodów godzien czci.

Z Panny czystej narodzony,

posłan zbawić ludzki ród,

gdy po świecie na wsze strony

ziarno słowa rzucił w lud,

wtedy cudem niezgłębionym

zamknął Swej pielgrzymki trud.

W noc ostatnią, przy Wieczerzy,

z tymi, których braćmi zwał,

pełniąc wszystko jak należy,

czego przepis prawny chciał,

sam Dwunastu się powierzył,

i za pokarm z Rąk Swych dał.

Słowem, więc Wcielone Słowo

chleb zamienia w Ciało Swe,

wino Krwią jest Chrystusową,

darmo wzrok to widzieć chce.

Tylko wiara Bożą mową

pewność o tym w serca śle.

Przed tak wielkim Sakramentem

upadajmy wszyscy wraz,

niech przed Nowym Testamentem

starych praw ustąpi czas.

Co dla zmysłów niepojęte,

niech dopełni wiara w nas.

Bogu Ojcu i Synowi

hołd po wszystkie nieśmy dni.

Niech podaje wiek wiekowi

hymn triumfu, dzięki, czci,

a równemu Im Duchowi

niechaj wieczna chwała brzmi.