św. Odylon z Cluny OSB, opat i wyznawca
1 stycznia – wspomnienie dodatkowe
św. Odylon (Odilon) urodził się ok. 962 roku, pochodził z arystokratycznej rodziny francuskiej. Ok. 28. roku życia już jako kanonik w Brioude wstąpił do zakonu benedyktynów w Cluny (Francja). Kilka lat później został opatem i odegrał wielką rolę w dziejach tego opactwa, które za jego rządów przeżywało wspaniały rozkwit. Był w stałym kontakcie z ówczesnymi papieżami Benedyktem VIII i Janem XIX, a także władcami – cesarzową Adelajdą i królem Henrykiem II. Rozbudował obiekty klasztorne w Cluny, a nade wszystko dbał o wielki rozwój duchowy wspólnoty zakonnej, którą, kierował. Wygłaszał dla mnichów konferencje, zredagował zbiór obyczajów zakonnych, popierał także twórczość literacką mnichów.
To on jako pierwszy nakazał modlić się za dusze zmarłych zakonników, a z czasem zwyczaj ten przyjął się w całym Kościele, który ustanowił 2 listopada Dzień Zaduszny. Św. Odylon z Cluny przyczynił się też do ustanowienia przez Kościół katolicki w 1040 r. tzw. treuga Dei (pokoju Bożego), czyli zawieszenia broni w starciach zbrojnych od wieczora w środę do rana w poniedziałek.
Już 14 lat po jego śmierci, która nastąpiła 1 stycznia 1049 r. w przeoracie w Souvigny, legat papieski Piotr Damiani konsekrował dedykowany mu kościół oraz dokonał podniesienia jego relikwii, co wówczas oznaczało wyniesienie na ołtarze. Napisał też jego żywot.