Będziesz miłował bliźniego

Katecheza (III/5): Odkrywanie wymogów miłości bliźniego

Największe przykazanie

Komentarz św. Pawła:

Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj, i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.

Rz 13,8-10

Nasze skojarzenia ze słowem "miłość":

Które przymioty decydują o tym, że jest to "miłość szczęśliwa"?

Miłość w języku greckim:

• Eros (łac. amor) - miłość uczuciowa pomiędzy mężczyzną i kobietą, miłość zmysłowa;
• Philia (łac. amicitia) - miłość platoniczna, wolna od seksu i zmysłowości (np. filantropia);
• Agape (łac. caritas) - miłość jako bezinteresowne oddanie się.

Przypowieści o miłości bliźniego:

• Miłosierny samarytanin (Łk 10,30-37)
• Dobry ojciec i syn marnotrawny (Łk 15,11-32)
• …

Złota reguła (Mt 7,12)

"Wszystko więc, co byście chcieli żeby wam ludzie czynili i wy im czyńcie!"

BLIŹNI = ten, kto znalazł się (może przez tzw. "przypadek") blisko nie.

Czym jest dla mnie miłość?

Miłość jest troską o prawdziwe dobro drugiej osoby. Wyraża się ona na dwa sposoby:
- podejście twórcze, które polega na doskonaleniu osoby zgodnie ze zdolnościami, które ona posiada;
- pomoc w pokonywaniu trudności życiowych.

Miłość jest czynem, autentyczną pomocą. Nie zatrzymuje się na słowach. ("Słowami świadczyć miłość, to nie miłość." Sofokles)

Miłość nie jest jedynie uczuciem. W miłości powinny współgrać ze sobą akt woli, rozumu, uczucia i pożądanie. Harmonia między tymi elementami jest możliwa jeżeli opieramy swe życie na Bogu.

Miłość jest bezinteresowna. Może być tylko darem i nikogo nie można do niej zmusić. Ten, kto kocha nie oczekuje zapłaty za miłość. Jest wyzbyta egoizmu. Nie kochamy ze względu na siebie.

Szczytem miłości jest przyjaźń. Buduje się ona zawsze na wolności.

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Ewangelii św. Jana

Podwójne przykazanie miłości

Przyszedł sam Pan, nauczyciel miłości i miłości pełen, wypełnić na ziemi swoje słowo i pouczył nas, że w podwójnym przykazaniu miłości jest zawarta cała nauka Prawa i Proroków.

Bracia! Rozważmy wspólnie, na czym ono polega. Powinno wam być tak znane, by nigdy nie było wymazane z waszych serc i by tkwiło w waszej świadomości nie tylko wtedy, gdy wam o nim przypominamy. A więc pamiętajcie stale o tym, że macie miłować Boga i bliźniego: "Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem, a bliźniego jak siebie samego".

O tym trzeba pamiętać, to rozważać, tego się trzymać, to czynić i wypełniać. Miłość Boga jest pierwsza w dziedzinie przykazania, a miłość bliźniego pierwsza w porządku wykonania. Ten, który ci wskazał owo podwójne przykazanie miłości, nie polecił ci najpierw miłować bliźniego, a następnie Boga, lecz najpierw Boga, a potem bliźniego.

Ty jednak nie oglądasz jeszcze Boga, ale miłując bliźniego, stajesz się godnym ujrzenia Boga. Gdy miłujesz bliźniego, twoje spojrzenie staje się czyste, aby mogło ujrzeć Boga. Wyraża to jasno święty Jan w słowach: "Kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi".

Oto zostało ci powiedziane: Miłuj Boga. A jeśli mi powiesz: Pokaż mi Tego, którego mam miłować, cóż ci odpowiem, jeśli nie to, co powiedział Jan: "Boga nikt nigdy nie widział". Abyś zaś nie sądził, że wobec tego nie możesz w ogóle oglądać Boga, posłuchaj słów Apostoła: "Bóg jest miłością; kto trwa w miłości, trwa w Bogu". A więc miłuj bliźniego i rozpoznaj w sobie źródło tej miłości, a w nim dojrzysz Boga w takiej mierze, w jakiej to jest możliwe.

Zacznij więc miłować bliźniego: "Podziel się swoim chlebem z głodnym, wprowadź w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków". A co ci przyniesie takie postępowanie? "Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza". Oto twoim światłem jest Bóg. Jest On jak zorza, bo wzejdzie dla ciebie po ciemnej nocy czasu tej ziemi; to światło nie wschodzi ani nie zachodzi, ponieważ trwa zawsze.

Miłując bliźniego i troszcząc się o niego, przemierzasz drogę. Jaką drogę? Drogę wiodącą do Boga, którego mamy miłować całym sercem, całą duszą i całym umysłem. Nie doszliśmy jeszcze do Boga, ale mamy z sobą naszego bliźniego. Umiej więc znosić tego, który ci towarzyszy w drodze, abyś doszedł do Tego, z którym pragniesz pozostać.

Traktat 17, 7-9. LG I, 3 stycznia.