Rocznica poświęcenia Królewskiej Katedry na Wawelu
4 lipca – święto w archidiecezji krakowskiej
"Katedra wawelska została wzniesiona i wyposażona przez księcia Mieczysława pierwszego i na prośbę jego żony Dąbrówki poświęcona w roku 966 świętemu Wacławowi… Tę świątynię strawił pożar. Jej odbudowę podjął biskup Nanker w roku 1320… a kościół ten poświęcił czcigodny w Chrystusie Panu Jarosław, z Bożej łaski arcybiskup świętego kościoła gnieźnieńskiego, w czwartek po święcie Paschy, Roku Pańskiego 1364."
Jan Długosz
Modlitwa
Boże, Ty nazwałeś swój lud Kościołem, † spraw, aby wierni gromadzący się w Twoje imię Ciebie wielbili i miłowali, Tobie byli posłuszni * i pod Twoim kierownictwem osiągnęli obiecane życie w niebie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
04.07 przypada także wspomnienie św. Elżbiety Portugalskiej.
Z Kroniki
Jan Długosz, Liber beneficiorum
Świadek dziejów narodu
Z łaski Najwyższego Pana katedra wawelska, zaraz po gnieźnieńskiej, jest godnością najpierwsza i najznamienitsza wśród kościołów w Polsce. Głosimy jej chwałę, albowiem Boża Opatrzność szczególnie ją wyróżniła i ozdobiła darami i przywilejami. Swoją znakomitością ta świątynia przewyższa wszystkie inne, znajduje się bowiem w obrębie zamku w słynnym mieście Krakowie, a ten gród jest głową i ośrodkiem królestwa polskiego, zajmuje on pierwsze miejsce wśród jego miast i zamków jako pełna świetności stolica kraju i państwa.
Tu wznosi się tron królewski, tu się znajduje korona i oznaki władzy i są przechowywane dokumenty i kosztowności królestwa, w tym miejscu odbywają się koronacje i pomazanie wybrańców, tu spoczywają ciała władców, a te mury były świadkami ich narodzin i lat dziecięcych. I zdobi tę świątynię ciało świętego Stanisława, biskupa krakowskiego i męczennika, zgładzonego za wiarę i wolność Kościoła, ciało świętego Floriana, męczennika oraz szczątki i relikwie wielu innych świętych.
Katedra wawelska została wzniesiona i wyposażona przez księcia Mieczysława pierwszego i na prośbę jego żony Dąbrówki poświęcona w roku 966 świętemu Wacławowi, męczennikowi, którego była bratanicą. Z biegiem czasów równorzędnym patronem kościoła został także święty Stanisław biskup. Ten pierwszy kościół wzniesiony z kamienia był niewielki; uległ on zniszczeniu i został rozbudowany przez Bolesława Krzywoustego, a poświęcony w roku 1143 przez Roberta, biskupa krakowskiego. Tę świątynię strawił pożar. Jej odbudowę podjął biskup Nanker w roku 1320. Zarzucono wtedy pierwotny kształt kościoła i nadano mu formę krzyża, sama zaś budowla, z kamienia i cegły, była znacznie obszerniejsza, na ile miejsce pozwalało. Dzieło zostało ukończone za następców Nankera, a kościół ten poświęcił czcigodny w Chrystusie Panu Jarosław, z Bożej łaski arcybiskup świętego kościoła gnieźnieńskiego, w czwartek po święcie Paschy, roku Pańskiego 1364.