Objawienie Pańskie (Epifania)
– Trzech Króli

6 stycznia  

Uroczystość należy do najstarszych świąt w Kościele. Na Wschodzie pierwsze jej ślady spotykamy już w III w. Tego właśnie dnia obchodził Kościół grecki święto Bożego Narodzenia. Na Zachodzie Uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca IV w. (oddzielnie od Bożego Narodzenia).

św. Paweł Miki i Towarzysze, męczennicy japońscy

6 lutego – wspomnienie

Paweł Miki (jap. パウロ三木) urodził się w Kioto w Japonii w roku 1564 lub 1566. Wstąpiwszy do Towarzystwa Jezusowego, owocnie głosił Ewangelię współmieszkańcom. Podczas prześladowania katolików pojmano go razem z dwudziestoma pięcioma wiernymi i poddano ich okrutnym torturom, a potem doprowadzono do miasta Nagasaki, gdzie ich ukrzyżowano 5 lutego 1597 roku.

św. Norbert, biskup

6 czerwca – wspomnienie dowolne

Norbert urodził się około roku 1080 w Nadrenii. Był kanonikiem w Xanten. Pragnąc życia ściślej opartego na Ewangelii, w roku 1120 założył wspólnotę kanoników regularnych – opartą na regule św. Augustyna z Hippony – z której rozwinął się Zakon Premonstratensów (norbertanów, O.Praem.). W roku 1126 mianowano go arcybiskupem Magdeburga; pracował nad odnową życia kościelnego. Zmarł w Magdeburgu 6 czerwca 1134 roku.

św. Bruno z Kolonii, kapłan

6 października – wspomnienie dowolne

Bruno Kartuz urodził się w Kolonii około roku 1035. Wykształcony w Paryżu, otrzymał święcenia kapłańskie i wykładał teologię. Pragnąc życia samotnego założył obok Grenoble klasztor (La Grande Chartreuse) kartuzów, od którego wziął początek nowy zakon. Wezwany przez papieża Urbana II do Rzymu, pomagał mu w sprawach Kościoła. Zmarł 6 października 1101 roku w klasztorze swojego zakonu w Kalabrii.

św. Mikołaj, biskup

6 grudnia – wspomnienie dowolne 

Mikołaj urodził się w Patras w Grecji ok. 270 r. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców. Od młodości wyróżniał się nie tylko pobożnością, ale także wyczuleniem na niedolę bliźnich. Po śmierci rodziców, swoim znacznym majątkiem, chętnie dzielił się z potrzebującymi.
Wybrany na biskupa miasta Miry w Licji (obecnie Demre w Turcji) podbił serca wiernych nie tylko gorliwością pasterską, ale przede wszystkim dyskretnie okazywaną troską o ich potrzeby materialne. Zmarł pomiędzy 345 a 352 rokiem.
Kult św. Mikołaja ze szczególną intensywnością zaczął się rozszerzać w całym Kościele od X wieku. Jego największe sanktuarium to Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy we włoskim Bari, gdzie pochowana została m.in. polska królowa Bona Sforza d’Aragona (1494-1557).

św. Rajmund z Penyafort, prezbiter

7 stycznia – wspomnienie dowolne

Rajmund urodził się niedaleko Barcelony około roku 1175. Był w tym mieście kanonikiem, po czym wstąpił do zakonu dominikanów. Na polecenie papieża Grzegorza IX wydał zbiór Dekretaliów. Wybrany generałem zakonu dał mu mądre ustawodawstwo. Wśród jego dzieł wyróżnia się Summa casuum, omawiająca dobre i owocne udzielanie sakramentu pokuty. Zmarł w roku 1275.

Święte męczennice Perpetua i Felicyta

7 marca – wspomnienie dodatkowe

Perpetua i Felicyta poniosły męczeństwo w Kartaginie w roku 203 w czasie prześladowania Septymiusza Sewera (145-211). Dokładny opis ich śmierci został sporządzony przez współczesnych.

św. Jan Chrzciciel de la Salle, kapłan

7 kwietnia – wspomnienie dowolne

Jan urodził się w Reims we Francji w roku 1651. Wyświęcony na kapłana oddał się całkowicie wychowaniu młodzieży, zakładając szkoły dla ubogich. Aby zapewnić tym szkołom nauczycieli, założył Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich (Bracia Szkolni, Lasalianie, FSC), którego był pierwszym przełożonym. Wiele wycierpiał od zwolenników tradycyjnych metod nauczania i wychowania. Zmarł w Rouen w roku 1719.

św. Kajetan, prezbiter

7 sierpnia – wspomnienie dowolne

Kajetan urodził się w mieście Vincenza w roku 1480. Po studiach w Padwie otrzymał święcenia kapłańskie i założył zgromadzenie kleryków regularnych, których nazwano teatynami. Odznaczał się gorliwością w modlitwie i w uczynkach miłosierdzia. Zmarł w Neapolu w roku 1547.

św. Sykstus II, papież i Towarzysze, męczennicy

7 sierpnia – wspomnienie dowolne  

Sykstusa wybrano biskupem Kościoła rzymskiego w roku 257. Rok później został schwytany na rozkaz cesarza Waleriana podczas nabożeństwa w katakumbach Kaliksta i zamordowany razem z czterema diakonami dnia 6 sierpnia. Tam też pochowano jego ciało.
Rafael Santi (1483-1520) umieścił św. Sykstusa na obrazie "Madonna Sykstyńska". Na tym jednym z najwspanialszych dzieł renesansu jest on namalowany ze św. Barbarą i dwoma cherubinkami.
(Tego Sykstusa nie należy mylić z Sykstusem IV, który w 1475 roku fundował "Kaplicę Sykstyńską".)

św. Ambroży, Obrońca Bożego Prawa

7 grudnia – wspomnienie

Ambroży urodził się w Trewirze około roku 340 w rodzinie rzymskiej. Studiował w Rzymie, karierę państwową rozpoczął w Srijem (Bałkany). W roku 374, gdy przebywał w Mediolanie, został nieoczekiwanie wybrany biskupem tego miasta i przyjął sakrę biskupią 7 grudnia tego roku. Okazał się prawdziwym pasterzem i nauczycielem wiernych, gorliwym w spełnianiu swoich obowiązków i pełnym miłości dla wszystkich. Niezłomny obrońca praw Kościoła, swoimi pismami i działaniem zwalczał błędy arian. Zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Uważany jest m.in. za opiekuna zwierząt domowych.

św. Hieronim Emiliani

8 lutego – wspomnienie dowolne

Hieronim, urodzony w Wenecji w roku 1486, najpierw pełnił służbę wojskową, potem porzucił to zajęcie, poświęcił się wspomaganiu ubogich i rozdał im nawet własne mienie. Założył Zgromadzenie Kleryków Regularnych z Somaski, opiekujące się sierotami i biednymi. Zmarł w Somasce koło Bergamo w roku 1537.

św. Józefina Bakhita, dziewica

8 lutego – wspomnienie dowolne

Józefina Bakhita urodziła się około roku 1869 w Olgossie, niedaleko góry Agilere, w prowincji Darfur, w Sudanie. Zmarła we Włoszech, w miejscowości Schio (region Vincenza), w roku 1947. Poznała trwogę licznych porwań i 10 lat niewolnictwa. Przywieziona do Włoch przez dobroczyńcę, który zakupił ją na targu w Chartumie z zamiarem uwolnienia, ostatecznie osiedliła się dzięki swym opiekunom w regionie Wenecji. Tu w sposób niezwykły otwarła się na łaskę, wstępując do Zgromadzenia Córek św. Magdaleny z Canossy. Kanonizowana w październiku 2000r. przez Ojca Świętego Jana Pawła II.

św. Jan Boży, zakonnik

8 marca – wspomnienie dodatkowe

Jan urodził się w Portugalii w roku 1495. Po burzliwych latach służby wojskowej, pragnąc tego, co doskonalsze, oddał się całkowicie posługiwaniu chorym. W Grenadzie w Hiszpanii zorganizował szpital i dobrał sobie współpracowników, którzy potem założyli Zakon Braci Miłosierdzia (bonifratrów). Odznaczał się szczególną miłością ubogich i umysłowo chorych. Zmarł w Grenadzie w roku 1550.

św. Stanisław ze Szczepanowa

Biskup i męczennik, Patron Polski

8 maja – uroczystość

Stanisław urodził się w Szczepanowie, na terenie dzisiejszej diecezji tarnowskiej, około roku 1030. Po studiach w Paryżu otrzymał święcenia kapłańskie, a w roku 1072 został biskupem krakowskim po biskupie Lambercie. Jako gorliwy pasterz zabiegał o dobro wiernych, wspomagał ubogich i co roku odwiedzał kapłanów swojej diecezji. W roku 1079 zginął śmiercią męczeńską, zabity na rozkaz króla Bolesława Śmiałego, któremu wypominał jego nadużycia.

św. Jadwiga, królowa

8 czerwca – wspomnienie (dawniej 17.07)

Jadwiga Andegaweńska urodziła się w roku 1374 jako córka króla Węgier i Polski, Ludwika (1326-1382). Po ojcu odziedziczyła tron Polski i w roku 1384 została ukoronowana. W 1386 poślubiła wielkiego księcia Litwy, Władysława Jagiełłę (zm. 1434), dając początek panowania dynastii Jagiellonów na polskim tronie. Przyczyniła się do tego kraju na chrześcijaństwo. Dzięki jej staraniom powstał w Krakowie Wydział Teologiczny na odnowionej Akademii. Przez całe życie odznaczała się hojnością dla ubogich. Zmarła w Krakowie 17 lipca 1399 roku. Jan Paweł II kanonizował ją 8 czerwca 1997 roku.

św. Jan z Dukli, prezbiter

8 lipca – wspomnienie obowiązkowe

Jan urodził się w Dukli w roku 1414. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych i wyświęcony na kapłana, pracował w różnych klasztorach Małopolski. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do bernardynów. U bernardynów przez większość swojego życia pracował we Lwowie jako gorliwy spowiednik i kaznodzieja. Był wielkim czcicielem Matki Bożej i pokornym sługą ludzi. Zmarł we Lwowie 29 września 1484 roku. Do jego grobu spieszyli wierni różnych obrządków. Jego relikwie od 1974 roku są przechowywane w Dukli. Został kanonizowany przez Jana Pawła II w Krośnie 10 czerwca 1997 roku.

św. Dominik, prezbiter

8 sierpnia – wspomnienie

Dominik (hiszp. Domingo de Guzmán Garcés) urodził się w Caleruega w Hiszpanii około roku 1170. Po studiach teologicznych został kanonikiem w Osmie. Owocnie zwalczał herezję albigensów. Założył Zakon Kaznodziejski, który wkrótce rozszerzył się w całej Europie. Zmarł w Bolonii 6 sierpnia 1221 roku. Jego naśladowcy (św. Jacek oraz bł. Czesław.) dotarli do Krakowa już w 1222 roku i tu założyli pierwszy w Polsce klasztor dominikanów.

św. Adrian z Canterbury, opat

9 stycznia – wspomnienie dodatkowe

Adrian (Hadrian) z Canterbury urodził się w Afryce Północnej. Posiadał głęboką znajomość Pisma Świętego, był biegły w nauce ojców Kościoła, władał dobrze greką i łaciną. Wyznaczony przez papieża św. Witaliana na stanowisko arcybiskupa Canterbury. Wymówił się od tej godności, uważając się za niegodnego, zaproponował na to miejsce św. Teodora z Tarsu. Papież zgodził się, pod warunkiem że Adrian będzie doradcą Teodora. Oboje wyruszyli do Brytanii w 668 roku.

św. Maron

9 lutego – wspomnienie dowolne

Maron (zm. 410) – mnich syryjski; czczony jako święty przez Kościół katolicki i Kościół prawosławny, organizator życia duchowo-klasztornego w Libanie od V wieku. Od jego imienia nazwę wziął Kościół maronicki. Maron był znany ze swojej pracy misyjnej, przypisywanych mu uzdrowień i cudów oraz ascezy. Brak dokładnych informacji i szczegółów na temat jego życia. Urodził się w połowie IV wieku w Syrii, został pustelnikiem eremitą w górach w regionie Taurus Cirrus, w pobliżu Antiochii. Jego ascetyczny tryb życia i cuda, które zostały mu przypisane przyciągnęły do niego wielu zwolenników i przyniosły mu sławę w całym cesarstwie. W około 405 roku Jan Chryzostom wysłał mu list, wyrażając swój szacunek i oddanie, z prośbą o modlitwę za niego.