św. Damazy I, papież

11 grudnia – wspomnienie dowolne

Urodził się ok. 305 roku. Był z pochodzenia Hiszpanem. Należał do duchowieństwa Kościoła rzymskiego, którego biskupem został w 366 roku w czasach niezwykle burzliwych. Znany jest zwłaszcza z gorliwego rozkrzewiania kultu męczenników rzymskich. Uporządkował katakumby po zniszczeniach w okresie prześladowań chrześcijan, umieszczając tam epigramy nagrobne. Zwoływał synody dla zwalczania odstępstw od wiary; wkładał wiele trudu w głoszenie prawdziwej nauki Kościoła. Na jego polecenie św. Hieronim podjął się przekładu Pisma Świętego na łacinę. Zmarł w 384 roku.

św. Alojzy Jan Orione

12 marca – wspomnienie dodatkowe

Alojzy Jan Orione (1872-1940), założyciel zgromadzenia Małego Dzieła Boskiej Opatrzności (orionistów).

Święci Nereusz i Achilles, męczennicy

12 maja – wspomnienie dowolne

Nereusz i Achilles, żołnierze rzymscy, przyjęli wiarę chrześcijańską i zostali skazani na śmierć, przypuszczalnie w czasach Dioklecjana (III/IV w.). Pogrzebano ich przy via Ardeatina i wzniesiono na ich cześć bazylikę.

św. Pankracy, męczennik

12 maja – wspomnienie dowolne

Pankracy poniósł śmierć męczeńską w Rzymie, prawdopodobnie podczas prześladowania za czasów Dioklecjana (III/IV w.). Na jego grobie przy via Aurelia papież św. Symmachus (V/VI w.) kazał zbudować kościół.

św. Bruno Bonifacy z Kwerfurtu, biskup i męczennik

12 lipca – wspomnienie

Bruno, urodzony w możnej rodzinie niemieckiej w 974 roku w Kwerfurcie, był w młodości kapelanem cesarza Otton III (980-1002). W 998 roku wstąpił do benedyktynów w Rzymie i przyjął imię Bonifacy. Następnie żył w pustelni św. Romualda w Pereum pod Rawenną. Na zaproszenie Bolesława Chrobrego (967-1025), zostaje wysłany przez papieża Sylwestra II na czele misji do Prus. Święcenia biskupie otrzymał w Magdeburgu. W 1008 roku dotarł do Prus, ale w następnym roku poniósł śmierć męczeńską wraz z 18 towarzyszami w ziemi Jadźwingów. Jest autorem Żywota świętego Wojciecha, Żywota Pięciu Braci Męczenników i Listu do cesarza Henryka II (973-1024), w którym energicznie występował w obronie Polski.

św. Zelia i Ludwik Martin

12 lipca – wspomnienie dodatkowe  

Maria Zelia Martin (1831-1877) chciała wstąpić do zakonu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, ale nie została do niego przyjęta ze względu na problemy z oddychaniem i nawracające bóle głowy. W 1858 poznała Ludwika, z którym wzięła ślub trzy miesiące później.

Ludwik Martin (1823-1894) był z zawodu zegarmistrzem. Na początku miał zostać mnichem, lecz z powodu braku znajomości języka łacińskiego nie został przyjęty do zakonu.
Martinowie mieli dziewięć córek, z których pięć przeżyło okres dzieciństwa. Ostatecznie wszystkie córki zostały zakonnicami. Jedna z córek wstąpiła do zakonu sióstr wizytek w Caen, natomiast reszta, w tym późniejsza św. Teresa, do klasztoru karmelitanek w Lisieux.

św. Joanna Franciszka de Chantal, zakonnica

12 sierpnia – wspomnienie dowolne

Joanna Franciszka Fremyot de Chantal urodziła się w Dijon, we Francji, w roku 1572. Jej ojciec był prezydentem parlamentu Burgundii. Z małżeństwa z baronem de Chantal miała sześciu synów, których pobożnie wychowała. Po śmierci męża oddała się z zapałem życiu duchowemu pod kierunkiem św. Franciszka Salezego, szczególnie poświęcając się opiece nad ubogimi i chorymi. Założyła zakon sióstr wizytek, którym mądrze i roztropnie kierowała. Zmarła w roku 1641.

św. Gwidon z Anderlechtu

12 września – wspomnienie dodatkowe  

Gwidon (Guido) z Anderlecht, Biedaczyna z Anderlechtu (ok. 950-1012) urodził się w brabanckiej (Belgia) rodzinie wieśniaczej. Będąc bardzo pobożnym człowiekiem, postanowił oddać się na służbę Bogu. Został kościelnym w Laeken. Odwiedzał chorych i ubogich wspomagając ich ze skromnego uposażenia. Chcąc zdobyć dodatkowe fundusze wszedł w spółkę z kupcem z Brukseli. Gdy znalazł się blisko ruiny będąc zbyt chciwym rozpoczął surową pokutę i zaczął pielgrzymować. Udał się pieszo do Rzymu i Ziemi Świętej, odwiedzał najsłynniejsze sanktuaria. Trudy pielgrzymek, głód, zimno i gorączka przyczyniły się do utraty zdrowia. Zmarł niebawem po powrocie do Anderlechtu. Sława pielgrzyma pokutnika przyczyniła się do tego, że jego pogrzeb był wielką manifestacją.

św. Jozafat Kuncewicz, biskup i męczennik

12 listopada – wspomnienie

Jozafat Kuncewicz urodził się we Włodzimierzu Wołyńskim około roku 1580 z rodziców prawosławnych. Przyjął wiarę katolicką i wstąpił do zakonu bazylianów. Z czasem został kapłanem i arcybiskupem połockim. Rozwinął gorliwą pracę misyjną. Poniósł męczeństwo w Witebsku 12 listopada 1623 roku.

św. Hilary z Poitiers, biskup i doktor Kościoła

13 stycznia – wspomnienie dowolne

Hilary urodził się w Poitiers na początku IV wieku; około roku 350 został wybrany biskupem swojego miasta. Gorliwie bronił bóstwa Chrystusa przeciw arianom, za co cesarz Konstantyn skazał go na wygnanie. Napisał dzieła pełne mądrości i nauki umacniającej wiarę katolicką oraz komentarze do Pisma Świętego. Zmarł w roku 367.

św. Marcin I, papież i męczennik

13 kwietnia – wspomnienie dowolne

Marcin urodził się w Todi, w Umbrii. Był kapłanem Kościoła rzymskiego, a w roku 649 został wybrany papieżem. W tym samym roku zwołał sobór, na którym zostali potępieni monoteleci. W roku 653 został uwięziony przez cesarza Konstantyna II i przewieziony do Konstantynopola. Wycierpiał wiele. Zmarł na wygnaniu w Chersonezie w roku 656.

św. Antoni z Padwy, prezbiter i doktor Kościoła

13 czerwca – wspomnienie  

Antoni Padewski (Fernando Martins de Bulhões) urodził się w Lizbonie pod koniec XII wieku. W młodym wieku wstąpił do kanoników regularnych św. Augustyna, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Przeniósł się do franciszkanów, aby głosić Ewangelię w Afryce, ale skierowano go do pracy we Francji i we Włoszech. Jako kaznodzieja pracował z wielkim pożytkiem i nawrócił wielu odstępców od wiary, a w swoim zakonie uczył braci teologii. Zmarł w Padwie 13 czerwca 1231 roku.

św. Andrzej Świerad i Benedykt, pustelnicy

13 lipca – wspomnienie

Andrzej Świerad żył w początkach XI wieku. Według tradycji pochodził z południowej Polski. Wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Hipolita na górze Zabor koło Nitry. Po jakimś czasie przeniósł się na pustelnię w pobliżu klasztoru, gdzie zasłynął z surowej pokuty. Zmarł około roku 1030-1034. Benedykt, towarzysz i uczeń św. Andrzeja, mnich z tego samego klasztoru św. Hipolita, pozostał nadal w pustelni po śmierci mistrza i prowadził również surowe życie. Trzy lata później został zamordowany przez zbójców. Relikwie obydwu świętych spoczywają w Katedra św. Emmerama w Nitrze na Słowacji.

Święci męczennicy Poncjan, papież i Hipolit, prezbiter

13 sierpnia – wspomnienie dowolne

Papież Poncjan i kapłan rzymski Hipolit, pisarz kościelny, został zesłani przez cesarza Maksymina (235-238) do ciężkich robót na Sardynię w roku 235. Obaj zmarli na zesłaniu. Ich ciała przeniesiono do Rzymu i groby otoczono kultem.

św. Jan Chryzostom, biskup i doktor Kościoła

13 września – wspomnienie

Jan urodził się w Antiochii Syryjskiej około roku 349. Otrzymał staranne wykształcenie i poświęcił się życiu monastycznemu. Zasłynął jako złotousty kaznodzieja, stąd przydomek Chryzostom. Wybrany biskupem Konstantynopola okazał się gorliwym pasterzem. Ściągnął na siebie nienawiść dworu cesarskiego i został skazany na wygnanie, gdzie zmarł 14 września 407 roku. Uznawany jest za największego kaznodzieję Kościoła Wschodu.

Święci Benedykt, Jan, Mateusz, Izaak i Krystyn, pierwsi męczennicy Polski

13 listopada – wspomnienie

Benedykt i Jan byli benedyktynami eremitami, którzy na zaproszenie Bolesława Chrobrego przybyli do Polski z Włoch i osiedlili się w Międzyrzeczu, niedaleko ujścia Obry do Warty; tutaj przygotowywali się do pracy misyjnej. Wkrótce dołączyli do nich Polacy – nowicjusze Mateusz i Izaak oraz kucharz Krystyn. W nocy z 10 na 11 listopada 1003 roku zakonnicy zostali napadnięci przez zbójców i wymordowani. Gdy do Polski dotarł św. Bruno z Kwerfurtu, zastał kult Męczenników szeroko rozwinięty. Opisał ich dzieje w piśmie pt. Życie Pięciu Braci. Są to pierwsi męczennicy polscy wyniesieni na ołtarze.

św. Łucja, dziewica i męczennica

13 grudnia – wspomnienie

Łucja (Lucia da Siracusa) pochodziła z bogatej rzymskiej rodziny z Syrakuz. Została ścięta, mając 23 lata, w 304 roku podczas prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana. Od czasów najdawniejszych jej kult rozpowszechnił się prawie w całym Kościele, a jej imię zostało wprowadzone do Kanonu Rzymskiego.

Święci Cyryl i Metody
Patronowie Europy

14 lutego – święto  

Cyryl (właściwie Konstantyn), urodzony w Tesalonice (obecnie Saloniki), w Konstantynopolu otrzymał gruntowne wykształcenie. Wraz z bratem Metodym udał się na Morawy, aby tam głosić Ewangelię. Obaj przygotowali teksty liturgiczne w języku słowiańskim, spisując je alfabetem zwanym później cyrylicą. Cyryl zmarł 14 lutego 869 roku w Rzymie, dokąd obaj zostali wezwani, Metody zaś, otrzymawszy święcenia biskupie, udał się do Panonii (dzisiejsze Węgry), gdzie niestrudzenie głosił Ewangelię. Wiele wycierpiał od zazdrosnych przeciwników, cieszył się jednak poparciem papieży. Zmarł 6 kwietnia 885 roku w Welehradzie na Morawach.

św. Walenty, biskup i męczennik

14 lutego – wspomnienie dowolne

Walenty był biskupem Terni w Umbrii. Wiadomości o nim są dość skąpe i niejednoznaczne. Był kapłanem rzymskim. Tam w czasie prześladowań (Klaudiusza II Gota), wraz ze św. Mariuszem i krewnymi, asystował męczennikom w czasie ich procesów i egzekucji. Wkrótce sam został pojmany i doprowadzony do prefekta Rzymu, który przeprowadził rutynowy proces polegający na wymuszaniu odstępstwa od Chrystusa. W tym celu kazał użyć kijów. Ponieważ nie przyniosło to oczekiwanego rezultatu, kazał ściąć Walentego. Stało się to 14 lutego 269 roku. Pochowano go w Rzymie przy via Flaminia.

św. Henryk II, cesarz

14 lipca – wspomnienie dowolne

Henryk urodził się w Bawarii w 973 roku. Odziedziczył rządy książęce po ojcu, a następnie został wybrany królem Niemiec (w 1002) i cesarzem rzymskim (w 1014). Zabiegał o reformę życia w Kościele i wiele zdziałał na rzecz misji. Założył kilka biskupstw i ufundował wiele klasztorów. List w sprawie Polski napisał do niego św. Bruno. Zmarł w 1024 roku. Papież Eugeniusz III zaliczył go w poczet świętych w 1146 roku.